Welkom mama en papa

Jawel, u leest het goed! De mama en papa zijn vorige week goed en wel (maar met 1 dag en 8 uur vertraging) toegekomen in Suriname. Zondagnacht zijn ze hier om 4u20 geland en konden ze hun intrek nemen op hun hotelkamer omstreeks 6u30. Veel slaap zat er dus niet meer in, want om 10u stond ik al aan de poort hun op te wachten. Uiteraard, geen teken van leven van deze 2 Belgen! Ze waren er al op uit getrokken voor een wandeling. Het is dan ook zeer moeilijk om deze 2 mensen stil te laten zitten, maar ik begrijp het volledig. Ik ben zelf ook zo'n persoon dus jullie weten van waar ik de mosterd gehaald heb. 

Zondag zijn we ook onmiddellijk op uitstap vertrokken in de namiddag! Ik had hun week al mooi uitgestippeld en in orde gebracht en het eerste dat ons te wachten stond, was de dolfijnentrip. Zeer zeker, dolfijnen in Suriname! Ze leven ter hoogte van de monding van de Commewijnerivier in de Surinamerivier, dit op enkele kilometers van de Atlantische Oceaan. Dat gebied is dus brakwater, aka zoetwater met een bepaald percentage zout. De dolfijn die hier leeft, noemt de Guianadolfijn en is iets kleiner dan diegene die we normaal gewend zijn te zien op tv. Hij heeft ook een roze buik en was, alleszins toch die dag, zeer schuw. Na lang zoeken, net voor zonsondergang, hebben we een klein groepje gevonden en gevolgd. Foto's zijn er helaas niet van hun mooie snoetje. Het enige dat achterbleef was een vinnetje aan het wateroppervlak. Dolfijnen zoeken was uiteraard niet het enige dat we gedaan hebben op deze boottocht. We zijn ook aan wal gegaan van een voormalige koffieplantage waar we de grootste rat ter wereld ontmoet hebben en een wandeling gemaakt hebben langs de vreedzame huisjes. Een eerste ontmoeting van mijn ouders met de Surinaamse gastvrijheid en prachtige natuur en dat was een zéér geslaagde eerste zet! 

 Op maandag moest ik weer een hele dag voor de klas staan en waren mijn ouders dus vrij om te doen wat ze wilden. Wat deden ze dan maar? Een bezoekje brengen aan mijn stageschool! Ik had net een invalles verzorgd toen mijn mentor biologie mij kwam zeggen dat er een verrassing was voor mij in het kantoor van de directeur. Wie zat daar? Natuurlijk, Dirk en Lollo! Ze hadden al een hele voormiddag met de fiets de stad verkend en hielden een laatste stop aan mijn stageplaats. De directeur was gelukkig zooo vriendelijk om hen toe te laten en hen zelfs foto's te laten nemen van mijn les over de bloedsomloop aan het tweede jaar. Fijne verrassing! 

Dinsdag zijn we op een langere dagexcursie geweest naar Warappakreek. Deze kreek is een zijtak van de Commewijnerivier en mondt uit in de Atlantische Oceaan. Om 6u20 werden we opgepikt omwille van het getijde en zijn we per bus/boot naar het district Commewijne getrokken. Na ruim een uur varen bereikten we de kreek en konden we aan de tocht door het ondiepe en smalle waterbekken beginnen. Het was zeer indrukwekkend om de natuur op deze manier te zien te krijgen en de resten van de oude plantagecultuur te kunnen bezichtigen. De boottocht eindigde aan de monding van de kreek in de Atlantische Oceaan waar we een kijkje namen in de vogelkijkhut naar buizerds en witte reigers en een korte wandeling maakten op het beetje strand dat er nog restte. Eén nadeel aan Suriname, strand vind je er nauwelijks! Nadien vaarden we terug de kreek op en stopten we onderweg om enkele restanten van een plantage te bezichtigen in het oerwoud. Op dat moment was het eerder rennen geblazen voor de muskieten! Het was de eerste keer dat ik er zodanig veel in 1x op mij gezien heb. Blijven stilstaan zat er dus niet in, ik besloot dan maar wat gekke bewegingen en danspasjes uit te voeren om de muggen van me weg te slaan. Eén ding dat ik écht niet leuk vind aan dit land : de muskieten! De lunch verorberden we op een bestaande citrusplantage. Nadien kregen we een rondleiding op deze plantage door middel van de plantagelimousine! Glamour en glitter all the way .... Of toch niet! Een tractor met aanhangwagen voerde ons doorheen de plantage en liet ons proeven van vers geplukte pompelmoes! Heerlijk! De excursie eindigden we alweer op de boot met een drankje en een hapje en fijne babbels met de gids (die op en top geslaagd is voor zijn opleiding!) en enkele Nederlanders (die beter mee vielen dan ik had verwacht). Op naar het volgende? Ja zeker! 

 Woensdag en donderdag waren terug rustige stagedagen voor mij. Mama en papa zijn op donderdag de canopy en het kajakken gaan uitproberen op Bergendal en hebben me woensdagavond vergezeld tijdens mijn avondlijke duurloopjes in de cultuurtuin (weliswaar al wandelend). Een aangename wending in mijn weekschema kondigde zich ook aan toen bleek dat ze pas een jeepsafari op vrijdag konden doen als ze met 3 personen waren. Helaas voor hun was er niemand anders dan zij tweetjes die dit graag wilden doen en dus werd ik het 'slachtoffer'. Gelukkig kreeg ik zonder enige moeite een dagje vrij van mijn directeur en mentor en kon ik samen met hen het savannegebied en de bauxietwegen verkennen. Ook dit was een zeer aangename excursie, maar wel iets pijnlijker voor de bilspieren. We zaten met 3 achteraan de jeep en vlogen alle kanten op telkens onze gids door het zand schoof of door plassen of putten reed. We kregen ook heel wat bauxiet te proeven als een vrachtwagen in volle vaart ons passeerde en een immense stofwolk achterliet als aandenken. In de namiddag konden we gelukkig al dat stof afspoelen in een verborgen colakreekje. Het was niet echt de meest geschikte plaats om te zwemmen, maar het was wel zéér verfrissend! Als afsluiter reden we rond Zanderij, de luchthaven, die pal in het savannegebied ligt en langs de Indianendorpjes. Een overheerlijke cappuchino met chocoladecake verzachtte de pijn in de billen eens we terug in de stad waren. 

 Dit blogbericht is nu al één van uiterst véél belevenissen en avonturen! Er komt maar geen einde aan. Op zaterdag zijn we de stad in getrokken en een bezoek gebracht aan de kathedraal van Paramaribo. Helemaal uit hout opgetrokken en ondersteund door enkele metalen pijlers. Prachtig om te zien hoe dit land zijn natuurlijke grondstof zo mooi besteed. Behalve een kort bezoek aan de kathedraal hebben we ook een paar souvenirs verzameld voor het thuisfront (lees : een koffiekop voor mezelf, een houtsnijwerkje voor mama en papa, 2 t-shirts voor Bo en Maya, een hangmat voor Aiko en een cadeautje voor Aiko zijn ouders, maar dat is nog een verrassing aangezien zij mee lezen ;) ). In de namiddag kon ik wat verkoeling opzoeken in het zwembadje van hun Guesthouse en kon ik wat schoolwerk inhalen voor de laatste week voor de paasvakantie! Volgende week vertrekken we op meerdaagse trip naar Galibi dus er rest mij nog 1 stagedag voor de langverwachte paasvakantie! Deze week is reeds voorbij gevlogen als niets, dan zullen de komende 3 weken nog sneller gaan! 

Nog welgeteld 1 maand en 10 dagen en het laatste blogbericht zal verschijnen. Ik zal het alvast missen om al deze verhalen en ervaringen te kunnen delen met jullie, maar tot het zo ver is kunnen jullie nog alvast uitkijken naar volgende week ;) 

Adios! 
Natalie