It's hot in here!

Hi trouwe bloggers, 

hot hot hot! Zo zou je de temperaturen van de laatste dagen kunnen omschrijven. Het heeft gedurende de hele week niet meer geregend, waardoor het kwik overdag enkele graden is toegenomen. Hierdoor is het uiteraard een tikkel zwaarder om les te geven en in de namiddag voorbereidingen te maken voor de volgende lessen. Ook het lopen vergt wat meer doorzettingsvermogen, maar ik voel een opmerkelijke vooruitgang! Mijn lichaam heeft een transformatie ondergaan waardoor ik nauwelijks nog problemen ondervind om 10km aan één stuk te lopen. Nadien heb ik uiteraard nood aan een volle fles water, maar gedurende het lopen ondervind ik geen appelflauwtes van het grootschalige vochtverlies. Jipie jeej! Eens terug in België zal ik dus snel weer in vorm zitten, want 10 juni doe ik al terug mee aan een wedstrijd. Weliswaar een bescheiden wedstrijd van 5km, maar samen met mijn duorunpartner Niels Muysewinkel wil ik toch zo hoog mogelijk scoren! 

Diegene die zich afvragen hoe de dolfijnentrip met het IOL verlopen is, moet ik helaas teleurstellen. We hebben van 7u tot iets na 12u gedobberd op de Surinamerivier, maar hebben niet zo veel dolfijnen gezien als verwacht. De organisatie waarmee we op trip waren (Green Heritage Fund) was wel zeer interessant. We kregen de gelegenheid om zelf proefjes op het water uit te voeren (zoutgehalte bepalen, temperatuur, windsnelheid, pH, bewolking, ...). Daphné en ik boden spontaan onze hulp aan, maar hetzelfde konden we niet verwachten van de overige biologiestudenten. Er kwam nauwelijks initiatief of interactie van hun kant. Ze zaten er meer als een bende middelbare studenten bij. Nu stel ik mij toch de vraag of wij ook zo zijn in België of dat wij overdreven strevers zijn die écht geïnteresseerd zijn in het leven op aarde? We hebben gedurende deze trip bovendien katvissen gezien (van een plaatselijke visser) en rode ibissen! We zijn ter hoogte van de monding van de Surinamerivier in de Atlantische Oceaan aan land gegaan waar we een korte wandeling gemaakt hebben en schelpjes verzameld hebben. We hebben er ook kennis gemaakt met het meest primitieve toilet/douche... Meer woorden maak ik er echter niet aan vuil. 

 De stage was deze week weer een aanslag op mijn stem. Vooral vrijdag waren de kinderen nauwelijks te houden. Ik heb het herhalingsspel rond de bloedgroepen kunnen spelen, maar bij de ene klas ging dit wel probleemloos en bij de andere klas was het héél rumoerig en chaotisch. Uiteindelijk waren er in elke klas wel enkelen die het spel door hadden en effectief iets bij geleerd hebben dus heb ik in zekere zin mijn doel bereikt. Ik kan er als stagiaire niet aan doen dat er in zo goed als elke klas jongens of meisjes zitten die de sfeer verzieken en die nauwelijks of geen waarden en normen met zich mee dragen. Ik vind het nog steeds jammer, maar dat is nu eenmaal het verschil met België. Vandaag was er nog een leerkracht die uit de klas gestormd is, omdat de leerlingen het zo bont maakten en zich zeer onrespectvol gedroegen. Ik krijg dus alleen maar meer respect voor alle leerkrachten hier! Ook al zijn ze niet allemaal even snugger. Dat zag ik vandaag nog bij de Surinaamse stagiaire. Ik begrijp ondertussen waarom mijn mentor zich frustreert telkens ze haar aanspreekt. SO's open en bloot laten liggen op het kantoor en ineens verdwijnen waardoor passerende leerlingen de vragen eigenlijk kunnen zien, is echt dom. Als ze nadien dan nog eens uit de lucht komt vallen en met een air mijn les komt observeren, zie ik in haar toch niet de toekomst voor het Surinaamse onderwijs. 

Genoeg over de stage! Laten we nog wat persoonlijke ditjes en datjes aanhalen. Ondertussen zijn mijn ouders teruggekeerd uit Egypte en staan ze binnen een week op Surinaamse bodem. Joepie :) Ik kijk er naar uit om even dat thuisgevoel te hebben (dat had ik deze week trouwens ook na mijn spinaziepuree met fishsticks!) en dan zit ik eigenlijk in het midden van mijn verblijf waardoor dit een positieve motivatie zal zijn! Ook de trips die we samen zullen maken, zullen mijn verblijf hier louter verrijken. De cadeautjes die ze mee brengen, zullen het alleen maar aangenamer maken! Helaas past Aiko niet in hun koffer. Hoe veel we ook kunnen en mogen skypen en chatten, het is nog steeds niet hetzelfde als echt bij hem zijn. Virtuele knuffels en woorden zullen nooit de echte, warme knuffels vervangen! Dat is alvast één ding waar ik toch naar uitkijk bij mijn terugkomst, al mijn lieve vrienden, familie en beestjes kunnen vastnemen. 

Wat staat er trouwens op het programma voor dit weekend? Eerlijk gezegd niet veel. Dit weekend is even een rustig weekend, stilte voor de storm laten we zeggen. Zondagnamiddag gaan we wellicht zwemmen met Maria en Albert, maar voor de rest ga ik proberen zaterdag- en zondagvoormiddag te duurlopen en in de namiddag te werken voor school en te rusten. Zaterdag is het bovendien Loris (onze huisbazin) haar verjaardag en we hebben iets speciaal gemaakt om dat te vieren! Dus morgen smullen geblazen, njam ;) 

Tot gauw! 
Natalie