Gratis lichaamsverzorging en douche recht uit de natuur

Hoi bloggers, 

tussen alle bedrijvigheid door schrijf ik trouw een nieuw blogbericht over de afgelopen week en jawel, ik heb weer heel wat te vertellen! Het is nog steeds vakantie en dat blijft het nog tot en met volgende week. Ondertussen zit ik dus in de helft van de vakantie en staat er nog maar één meerdaagse trip voor de deur. Alle andere zijn intussen achter de rug en heb ik een speciaal plaatsje in mijn hart (en op mijn computer met foto's en video's) gegeven. 

Maandag had ik een rustige dag om te bekomen van Galibi, een beetje de kuis te doen en het contact met België te onderhouden. 's Avonds was het ook weer tijd om mijn rugzak klaar te maken voor 4 dagen Isadoe, Brownsberg en Ston Island! Op dinsdag vertrokken we met welgeteld 8 personen (inclusief gids) en een schattig busje naar het zuiden van Suriname, richting het stuwmeer. Het stuwmeer kregen we nog niet te zien, want we reden verder naar het zuiden waar we de overstap maakten op een korjaal (een laag, lang bootje) en op de Surinamerivier stroomopwaarts vaarden. Na een rit van ongeveer 30 minuten kwamen we aan op het vakantie-eiland Isadoe. Het was niet zo'n groot eiland, maar lag wel pal in de Surinamerivier. Heel idyllisch en dat was het ook! Er stonden tientallen hutjes op het eiland die mij het gevoel gaven van een lodge. Ze waren niet zo luxueus als een lodge, maar ze hadden alles dat we nodig hadden en waren vooral heel gezellig! We hadden een tweepersoonsbed, muskietennet, douche en toilet. Meer hoef je hier echt niet!

 Op Isadoe kregen we een lunch en avondmaal aangeboden en dit gedurende 2 dagen. Uiteindelijk zaten we niet veel op het eiland, want we vaarden met de korjaal de Surinamerivier verder stroomopwaarts op. Verspreid langs de rivier lagen heel wat kleine Marrondorpjes en daarvan bezochten we er welgeteld 2. Het eerste dorp was tamelijk klein, maar herbergde wel nog de eenvoudige, simpele dingen des levens. Het geloof is nog steeds pertinent aanwezig binnen deze gemeenschappen. Als je het dorp wilt bezoeken, moet je door een poort stappen die in 2 delen verdeeld is. Links moeten de vrouwen stappen, rechts de mannen. Vrouwen die ongesteld zijn mogen zelfs helemaal niet door de poort lopen, maar moeten een ommetje maken. Deze poort zorgt er voor dat de slechte geesten buiten blijven. Elk dorp heeft ook wel een plaats waar een versierd houten kruis staat en waar offers worden gebracht. Bijna alle dorpen zijn Rooms-Katholiek, maar combineren dit ook met het geloof in de natuur. We kregen onder andere te zien hoe ze korjalen maken. De mannen halen boomstammen uit het bos en maken hem geleidelijk aan hol door het binnenste uit te branden. Hiervoor maken ze gebruik van bijvoorbeeld palmbladeren die branden op de bomen en zo geleidelijk aan het binnenste uit branden. Als hout heet is, kan het ook uitzetten dus maakt men de boten geleidelijk aan breder door houten stokken. Deze boten verkopen ze nadien voor maar liefst 10000euro! Vakmanschap levert hier dus nog iets op. Het tweede dorp dat we bezochten, was véél groter dan het eerste en beschikte ook over een mooie, gezellige lagere school, kerk, voetbalplein en een airstrip. De airstrip is bedoeld voor kleine vliegtuigjes die 3 keer per week een stop maken op wat niet meer is dan een gemaaid grasveld. Dit dorpje vond ik enorm gezellig, ondanks het feit dat het niet evident is om hier te wonen. De meeste mensen wonen in donkere, kleine houten hutjes en maken gebruik van de rivier voor de was en de plas. Voedsel halen ze van hun kostgrondjes waar ze papaja, pinda, rijst, kouseband, ... verbouwen. Toeristen hebben hier gelukkig nog een positieve invloed doordat ze zelfgemaakte kunstwerkjes of lendendoeken kopen en zo de plaatselijke economie ondersteunen. Ons verblijf op Isadoe was dus vooral cultureel getint, want 's avonds kregen we behalve een heerlijke barbeque ook nog een culturele avond aangeboden. Een tiental Saramaccaanse vrouwen kwamen hun zang- en danstradities tonen aan deze bende Blanken. Hierbij staan ze allemaal in een kring voorovergebogen en klappen ze ritmisch in de handen. Eén dame zong meestal een zin en werd nadien vervoegd door het synchrone gezang van de rest van de groep. Er sprong ook telkens een vrouw uit de groep om haar heup- en voetbewegingen te demonstreren en wij werden hier natuurlijk bij uitgenodigd! Ik kon hen helaas niet volgen met de snelle pasjes en we slaagden er ook niet in om even hard met onze kont te dansen. Het was bizar om constant naar de kont van een vrouw te staren, omdat zij zo'n straffe bewegingen met hun heupen kunnen maken! Ik begrijp dus volkomen dat deze dans gebruikt werd tijdens de slavenperiode om de plantage-eigenaar af te leiden waardoor slaven even konden rusten of zelfs wegvluchten. Hoe zij kunnen dansen met hun heupen, dat is écht om jaloers op te zijn! 

 Donderdagochtend vertrokken we reeds vroeg richting Brownsberg, omdat we met ons schattige busje de heuvel niet op konden en dus moesten overstappen op een grotere, stevigere bus. Onderweg maakten we kennis met één van de mooiste dieren uit Suriname! Behalve mooi is hij ook zeldzaam en zijn er veel Surinamers die hem nog niet gezien hebben ... Wij wel, dus ik vind het het vermelden zeker waard! Wij hebben namelijk kennis gemaakt met een bruine poema! Het dreigde bijna een fatale ontmoeting te worden, omdat het dier vlak voor onze auto sprong en Gio nipt een aanrijding kon vermijden door de remmen toe te slaan. Ik zat helemaal vooraan en had dus een vrij goed beeld van het dier. Mijn hart stond even stil, maar toen de anderen mij  verzekerden dat ze het dier opnieuw de baan zagen oversteken achter de auto was dit een hele opluchting. Het was alleszins een prachtig dier! Eén van de 4 katachtigen in Suriname (je hebt ook de zwarte poema en de ocelot). 

Aangekomen te Brownsberg begon de klim van zo'n 13km. Het was niet evident om boven te geraken op de 500m hoge berg, want de weg lag er barslecht bij. Langs de ene kant had je de heuvelwand, langs de andere kant de diepte. Het busje moest modder, steile hellingen, bochten en putten overwinnen, maar zoals jullie wel gemerkt hebben, zijn we heelhuids toegekomen op de top! Daar zijn we begonnen met een wandeling richting de Leovallen. Zweten en puffen en je recht houden aan takken en stokken, maar wat een belevenis! De waterval was prachtig en lekker verfrissend om onder te staan. Een gratis douche en een uitzicht om U tegen te zeggen. Dat verzachtte de terugweg waarbij we vooral moesten klimmen en stijgen. Ik vond het fantastisch om wat tempo te houden en ik voelde me weer heel even op training. Helaas had ik nadien al terug nood aan zo'n verfrissende douche! We konden ook genieten van het immense uitzicht op het stuwmeer. Het Brokopondo stuwmeer ligt aan de voet van de Brownsberg en is aangelegd om energie uit te winnen. Het heeft iets speciaal, omdat er nog steeds heel veel boomstammen in het water staan. Ze leven weliswaar niet meer, maar het geeft een speciaal uitzicht aan het meer. 

Na het bezoek aan Brownsberg reden we richting Ston Island. Op het eerste zicht zou je denken dat het ook een eiland was, zoals Isadoe, maar eigenlijk is het een schiereiland aan het stuwmeer. Brownsberg waakt als het ware over dit vakantieverblijf en het warme water van het meer zorgt voor de nodige afkoeling. Ook dit was een magnifiek mooie plaats! We kregen zelfs een gratis lichaamsverzorging, waar Jonas en ik gretig gebruik van gemaakt hebben. Er zitten namelijk kleine visjes in het water die je dode huidcellen opeten en zo zorgen voor een peeling. Het was wel speciaal, die kleine prikjes op je benen, voeten, rug en buik. Tot er eentje iets te hard trok aan je huidcellen en je even dacht dat er een piranha gearriveerd was. Er zitten dus wel degelijk piranha's in dit water, want we hebben op een korjaal er naar gevist. Jonas kon er eentje vangen, maar Christopher won met zijn 2 piranha's. Ze zijn niet zo spectaculair als diegene uit de films, maar ik heb toch een foto genomen van hun tandjes om te bewijzen dat ze toch stevig kunnen bijten. Behalve vissen hebben we ook een goudmijn bezocht! Een unieke ervaring, want het is nogal een gevaarlijke business. Dit was echter een legale goudmijn in handen van de overheid waardoor we aan wal mochten komen en een bezoekje brengen aan de mijn. We zagen hoe de grond werd afgeschraapt door een graafmachine om vervolgens los gespoten te worden door 2 jongens. Deze hingen letterlijk op de waterslang om te voorkomen dat het zou gaan slingeren en schade veroorzaken. Het is ontzettend hard labeur, want het water staat onder grote druk en deze jongens moeten al hun spieren gebruiken om de slang onder controle te houden. Respect! Het losgespoten erts kwam dan in een soort modderpoel terecht waar het opgezogen werd en de bruine massa terecht kwam op matten. Goud is zwaarder dan water en bezinkt. De gouddeeltjes blijven dus achter op deze matten terwijl het afvalwater (met wellicht nog kleine beetjes goud) geloosd werden in het meer. Na de goudmijn kregen we nog een spectaculaire waterval te zien. Het was een moeilijke opdracht om tot aan de top van de waterval te geraken, want we moesten over de glibberige stenen klauteren en voorkomen dat we zouden uitglijden. Deze waterval was kleiner dan de Leovallen, maar ze was minstens even mooi! 

De afgelopen 4 dagen waren dus zeer boeiend, gevarieerd, interessant, plezant, prachtig, onbeschrijfelijk, .... 
Je zou denken, dan volgen er toch enkele dagen rust! Tja, niet voor ons want zaterdag stonden we weer om 7u klaar voor een dagje quad adventure. Dit ging door op het Overbridge resort waar we de gelegenheid kregen om te zwemmen, maar waar we dus ook met de quad leerden rijden en een tocht door het modderige bos maakten. Het was niet evident in het begin, maar nadat we een paar keer geoefend hadden op het oefenparcours kreeg ik het meer en meer onder de knie en legde ik het parcours doorheen het bos met hoge snelheid af. Het was enorm gevarieerd. We reden over dikke boomstammen, door modderige plassen en kwamen vast te zitten ten midden van 1 grote modderpoel. Elkaar helpen los duwen leverde ook hilarische momenten op. De modder vloog alle kanten op dus ook in mijn ogen, mond, mouwen, laarzen, ... De voor en na foto's zeggen meer dan genoeg! 

 Vandaag doen we iets rustiger aan! De was, skypen met het thuisfront, de fietshuur gaan verlengen, rugzak opnieuw maken voor Raleighvallen, de kuis en een beetje bekomen van de laatste dagen... Tot volgende week! 

Natalie