Bijna uit het oog, maar voor altijd in het hart

Op dit moment staat de teller op 3 ... Nog 3 dagen en ik ben weer in mijn vertrouwde Belgische omgeving. Alhoewel, vertrouwd lijkt het nu niet meer! Het zal toch een tijdje aanpassen worden aan die oude gewoontes, verwachtingen, deadlines, slecht weer en blanke mensen. Ik ben het hier zodanig gewoon geworden dat ik zelfs een beetje bang ben voor de cultuurshock. Zal ik de Westerse druk en verwachtingen snel weer aankunnen? Ik geef me alvast één week de tijd om iedereen terug te zien en mijn plekje te zoeken binnen onze samenleving. Na die week vliegen we er weer in met nog enkele belangrijke taken in het vooruitzicht. Mijn eindwerk, het verslag van supervisie, stageportfolio, theoretisch examen voor mijn rijbewijs (lichte schaam verschijnt nu op mijn wangen) en het opsturen van cv's naar alle middelbare scholen in mijn omgeving. Vooraleer het zo ver is, geef ik jullie nog een laatste overzicht van mijn Surinaamse belevenissen... 

In het weekend gingen we normaal zwemmen met Maria, Albert en Céline, maar dit is door een drukke agenda in het water gevallen. Ik heb de dag dan maar gevuld met schoolwerk zodat we een mooie sprint richting de eindmeet konden maken. De laatste lesweek was er eentje van ups en downs. Woensdag was mijn mentor ziek en heb ik haar lesuren zelfstandig overgenomen. Helaas waren de kinderen die dag ontzettend druk en liep het de spuitgaten uit in 1 bepaalde klas. Ze gedroegen zich ontzettend luidruchtig, onrespectvol, ongehoorzaam en bruut tegen mij en tegen hun overige klasgenoten. Er zat niets anders op dan de directeur er bij roepen. Dit hielp gelukkig, want nadien kon ik de les gewoon weer hervatten. Het volledig tegenovergestelde maakte ik op donderdag en vrijdag mee! Donderdag gaf ik mijn examenles aan de tweedejaars en zij gedroegen zich voorbeeldig. De les ging perfect zoals ik gepland had en de kinderen werkten vlot mee. Een hele opluchting! De docente biologie van het IOL was ook zeer tevreden en nadien kreeg ik van alle leerkrachten felicitaties (ik wist niet dat een examenles zooo belangrijk was). Vrijdag was mijn laatste dag op de Froweinschool en dit ging gepaard met heel wat tegenstrijdige gevoelens. Enerzijds was ik blij dat de stage er op zit, want het vergde naar het einde toe enorm veel energie om deze kinderen steeds opnieuw aan te pakken. Anderzijds vond ik het jammer, omdat het lerarenteam zo lief, behulpzaam en vriendelijk was. Ik ben de Froweinschool enorm dankbaar voor deze unieke kans! Ik heb ontzettend veel bijgeleerd en voel dat ik klaar ben voor het echte werk. Deze stage zal alvast voor altijd een speciale plek hebben in mijn hart! En als ik ooit terugkeer naar Suriname (wat ik dus absoluut zal doen!) staat een bezoekje aan de Froweinschool sowieso op het programma. 

Behalve lesgeven stonden er nog enkele 'culturele' uitstapjes op het programma. Maandagavond kreeg ik voor het eerst de Surinaamse bioscoop te zien. Ik was aangenaam verrast van de moderne zetels en het kwaliteitsvolle beeld. Dinsdag was het de dag van de arbeid en wat doe je op zo'n dag? Niets, behalve zwemmen. Daphné, Karen en ik trokken naar het zwembad van het hotel Residence Inn en spendeerden daar onze feestdag op een ligbedje, al zwemmend en al zonnebadend. De zon werd wel afgewisseld door enkele regenbuien, maar dat hield ons niet tegen om 's avonds lekker bruin (of sommige lichaamsdelen zelfs serieus verbrand) naar huis te keren. We passeerden ook nog via een marktje van Indianen waar ik nog een cadeautje kocht voor mijn 2 lieve kapoenen Bo en Maya thuis.

Ons laatste weekend konden we niet mooier eindigen dan met onze bovenburen! We hebben 2 nachten overnacht in een 'luxebuitenverblijf' in het district Republiek. Een huisje met een pier aan een kreek, zeer idyllisch! We hebben gezellig samen gehangmateert, gegeten, spelletjes gespeeld (of toch vooral uno), muziek beluisterd, bbq, gezwommen, gelezen, ... Een zeer ontspannen weekend waarin we heel wat gekletst en gelachen hebben! Ik ga ze alvast allemaal missen, van de eerste Sheikkariem tot de laatste Belg. 

Vandaag hebben Daphné en en ik ons een beetje laten verwennen. We hebben een pedicure laten doen van een uur bij Loris boven voor maar liefst 50SRD (= 12 euro!). Een uur lang heeft de schoonheidsspecialiste onze voeten en nagels verzorgt, inclusief een French pedicure. We keren dus alvast met propere voetjes en mooi gelakte nagels terug. 

Vanavond nemen we helaas al afscheid van Maria, Albert en Celine. We sluiten onze 3 maanden af met een etentje in het pannenkoeken- en poffertjescafé. Morgen gaan we nog onze eindbeoordelingsdocumenten ophalen op het IOL, lever ik mijn oh zo deftige fiets in (smell the sarcasm) en nemen we afscheid van onze lieve Sharif en Shahira met een etentje in de Zus&Zo. 1 ding weet ik nu al, ik ga het hier missen! Ik ben blij dat ik terug naar huis mag om de mensen terug te zien die ik 3 maanden gemist heb, maar ik weet dat ik andere mensen en plaatsen ga missen eens ik terug ben. Dit land kan je in geen 100 woorden correct omschrijven. Het is zo rijk aan cultuur en natuur, divers, vredevol, druk, warm, ontspannend, ... Het enige dat mij nog rest is afscheid nemen van mijn trouwe volgers! Ik zou om en bij de 23 pagina's aan tekst geschreven hebben dus hopelijk hebben jullie even hard genoten van deze berichtjes als ikzelf. Dit is alvast het allerlaatste dat ik jullie stuur van uit Suriname. Misschien post ik nog iets eens ik terug gesetteld ben in België. Brand allemaal een kaarsje woensdagnacht voor een veilige vlucht naar huis! 

Suriname, dit is geen vaarwel maar een tot ziens ... I love Su , forever! 

Natalie